In deze uitzending gaan Emerence Kapteijn en Thomas Verhage in gesprek met assistent professor Culturele Musicologie Oliver Seibt over het muziekgenre city pop. Dankzij het algoritme van YouTube-aanbevelingen en tegenwoordig ook TikTok-memes, heeft dit Japanse muziekgenre online een cultstatus verkregen. Oliver licht deze uitzending de historische en socio-economische context van city pop toe.
De gast van dit fragment, Oliver Seibt, gaf in de uitzending zijn eerste interview in het Nederlands en dit was voor hem een grote uitdaging. In bovenstaande aflevering heeft hij daarom, naast een aantal taalkundige fouten, ook een aantal inhoudelijke fouten gemaakt. Hieronder staat dus een korte rectificatie door Seibt zelf opgesteld:
1. De toespraak was van Ôtaki Eiichi en niet van Ônuki Eiichi zoals ik herhaaldelijk ten onrechte heb gezegd. Ônuki Taeko was de zangeres van de band Sugar Babe, die Ôtaki Eiichi produceerde nadat Happy End uit elkaar ging.
2. Het album “First Light”, dat in 1981 door de Yomiuri Shinbun als “haisensu-na shitii poppu” (“stijlvolle city pop”) werd beschreven, is niet van Matsushita Matsuko, maar van Matsushita Makoto. Ik weet niet precies waarom ik deze voornaam-mix-up kreeg die de mannelijke muzikant in een vrouwelijke muzikant veranderde. Misschien brachten de eerste twee lettergrepen van zijn achternaam me onbewust naar de city pop-zangeres Mawatari Matsuko. (Een city pop playlist, waarin ook deze artiest vertegenwoordigd is, vindt je hier open.spotify.com/playlist/5ZEY1gt…0fb2c4f0a0994050)
3. De term “J-Pop” werd niet in 1986 bedacht, maar pas in 1988 door het Tokyo-radiostation J-Wave, dat pas in dat jaar werd opgericht.