In Amsterdam bezetten kinderen zowel letterlijke als figuurlijke ruimtes die vorm geven aan de levendige, chaotische structuur van de stad. Letterlijk zijn ze aanwezig in parken, speeltuinen of in de bakfiets van hun ouders. Figuurlijk symboliseren kinderen de toekomst van de stad. Net als ouderen, die op hun beurt het verleden representeren, breken zij met de tijd van efficiëntie: snel, sneller, snelst, in het hier en nu. Opgroeien in de stad kent daarom ook z’n gevaren: het zijn de volwassenen in hun auto’s en op hun elektrische fietsen die het straatbeeld domineren, daarmee ruimte innemen en dus gezien – of gehoord – worden. Hoe zit het met de plek van het kind in de openbare ruimte? En wat zegt dat over hoe we plaats maken voor de stem van de opgroeiende jeugd in Amsterdam? In deze uitzending van Radio Swammerdam gaat redacteur Emerence Kapteijn (op straat) in gesprek met Michela Grasso, Research Fellow bij het Urban Cycling Institute over opgroeien in een drukke stad, de wisselwerking tussen afhankelijkheid, mobiliteit en kind-zijn, en het geluid van je eerste herinneringen: de A10. Ook komen zes kinderen uit de Amsterdamse kinderraad aan het woord, een gemeentelijk adviesorgaan waarin de representatie van het perspectief van kinderen centraal staat, en leest Jens Rummens een column voor die spreekt tot de verbeelding van het (buiten)spelen.
Muziek:
Op Een Onbewoond Eiland – Kinderen voor Kinderen. BNNVARA
Als Ik De Baas Zou Zijn (Van Het Journaal) – Kinderen voor Kinderen. 1984 BNNVARA
Een Been Op De Stoep – Kinderen voor Kinderen. BNNVARA